Μια από τις μεγαλύτερες διαχρονικά προσπάθειες εξαπάτησης εργαζομένων και συνταξιούχων από όλες τις κυβερνήσεις, αποτελεί η επιχειρούμενη για δεκαετίες ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής  Ασφάλισης.

Τί δεν έχουμε ακούσει και τί δεν έχει γραφτεί όλα αυτά τα χρόνια από όσους θέλουν να παραδοθεί η σύνταξη, η υγεία και η πρόνοια στα χέρια των επιχειρηματιών. Τις περιόδους που παρουσιάζεται μια βραχύβια οικονομική ανάπτυξη διαφημίζουν ότι το τζογάρισμα των αποθεματικών των ταμείων σε «επενδυτικά προϊόντα» οδηγεί σε καλύτερες παροχές και καλύτερες συντάξεις. Κι όταν έρχεται η κρίση παρουσιάζουν την «ανταποδοτικότητα», τη σύνδεση δηλαδή εισφορών-παροχών, ως μοναδική λύση για τη βιωσιμότητα της δημόσιας ασφάλισης.

Το τί επιπτώσεις είχε το τζογάρισμα των εισφορών στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο είναι γνωστό, αφού και τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία λεηλατήθηκαν και οι ασφαλισμένοι έχασαν για πάντα παροχές και συντάξεις που τους διασφάλιζαν αξιοπρεπή γεράματα, άλλα και ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες πτώχευσαν αφήνοντας στο δρόμο εκατομμύρια συνταξιούχους.

Για τη δε βιωσιμότητα του συστήματος τα ψέματά τους, αλλά και οι σκοποί τους, παρουσιάζονται ακόμη πιο ξεδιάντροπα. Η όλη συζήτηση για τον περίφημο «ατομικό κουμπαρά» του κάθε ασφαλισμένου που θα αναβαθμίσει δήθεν συντάξεις και παροχές, προσπαθεί να κρύψει την τραγική πραγματικότητα που ζουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που δουλεύουν με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, εκατοντάδες χιλιάδες ανέργοι που δεν κάνουν ούτε ένα μεροκάματο, οι χιλιάδες που σακατεύτηκαν στη δουλειά και πλέον είναι στα αζήτητα. Για όλους αυτούς ο «ατομικός κουμπαράς» θα είναι άδειος, όπως αδύνατη, ή λειψή, θα είναι και η πρόσβασή τους σε παροχές υγείας και σύνταξης.

Σε κάθε περίπτωση ο στόχος τους είναι να απαλλάξουν το κράτος από την παραμικρή συμμετοχή του στην Δημόσια Ασφάλιση, να δώσουν τη δυνατότητα σε επιχειρηματικούς ομίλους να λυμαίνονται τα χρήματα των ασφαλισμένων, να καταστήσουν την υγεία και το φάρμακο ακόμη πιο ακριβό εμπόρευμα.

Στο ερώτημα αν μπορεί τελικά η Κοινωνική Ασφάλιση να είναι «βιώσιμη» το ταξικό εργατικό κίνημα απαντά με σαφήνεια και ρεαλισμό:

Η Αποκλειστικά Δημόσια και Υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση για όλους, μπορεί να διασφαλίσει αξιοπρεπείς συντάξεις με λιγότερα χρόνια δουλειάς. Δημόσιες και Δωρεάν αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας, με έμφαση στην πρόληψη, αλλά και στη θεραπεία. Πραγματικό πλέγμα προστασίας από τα εργατικά ατυχήματα και τις επαγγελματικές ασθένειες.

Μόνη προϋπόθεση για όλα τα παραπάνω αποτελεί να μην επιτραπεί καμιά επιχειρηματική δραστηριότητα στους παραπάνω τομείς. Να λειτουργούν τα αποθεματικά που συγκεντρώνονται από τις εισφορές των εργαζομένων και των συνταξιούχων ως «κοινωνικός» και όχι «ατομικός κουμπαράς» που θα ενισχύει την αλληλεγγύη των γενεών, που θα δίνει τη δυνατότητα στον άνεργο να ασφαλίζει αυτόν και την οικογένειά του, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Και αυτές τις προϋποθέσεις μπορεί να διασφαλίσει μόνο ο μαζικός, οργανωμένος αγώνας εργαζομένων και συνταξιούχων για την κατάργηση όλων των αντιασφαλιαστικών νόμων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ. Για την επιβολή μιας πραγματικά σύγχρονης Κοινωνικής Ασφάλισης που θα καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες του λαού.

Νίκος Παπαγεωργίου

Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ