Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων : Εισήγηση για την εξόρυξη του πετρελαίου, τα εργοστάσια βιομάζας, τις ανεμογεννήτριες και κάθε άλλου είδους μορφή ενέργειας, που αποδίδει κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο και φτώχεια και δυστυχία για το λαό.

Δημοσιεύτηκε στις

Εξόρυξη πετρελαίου – εργοστάσια Βιομάζας – Ανεμογεννήτριες

Κέρδη για το μεγάλο κεφαλαίου – φτώχεια και δυστυχία για το Λαό.

Φίλες και φίλοι, συνάδελφοι και συναδέλφισσες,

Η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων πήρε την πρωτοβουλία να συγκαλέσει την σημερινή σύσκεψη, έχοντας υπόψη της πως η ανακοίνωση και υλοποίηση σειράς επενδυτικών σχεδίων όπως η έρευνα και εξόρυξη πετρελαίου στην Ήπειρο, αύτη των πέντε μονάδων βιοαερίου στη ΒΙΠΕ, και των αιολικών πάρκων με χαρακτηριστική περίπτωση αυτού στη θέση Κασιδιάρη, δημιουργούν αρνητικές επιπτώσεις για τους εργαζόμενους και συνολικά για το φτωχόκοσμο του τόπου μας.

Οι αντιδράσεις που αναπτύχτηκαν το τελευταίο διάστημα στην περιοχή μας έχουν αντικειμενική βάση και σε καμιά περίπτωση δεν είναι αποτέλεσμα λειψής ενημέρωσης από τους αρμόδιους φορείς ή αποτέλεσμα παραπληροφόρησης.

Ως Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων, της μεγαλύτερης μαζικής οργάνωσης του νομού μας, με πάνω από 10.000 μέλη, έχουμε υποχρέωση να τοποθετηθούμε υπεύθυνα μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις συμβάλλοντας στο μέτρο των δυνατοτήτων μας τόσο στην αποκάλυψη της αλήθειας, όσο κυρίως στην ανάγκη συντονισμού και μαζικοποίησης των λαϊκών αντιδράσεων με κριτήριο τα συλλογικά συμφέροντα της εργατικής τάξης, του λαού συνολικά.

Αν πιστέψει κανείς όσα επίμονα προβάλλει η προπαγάνδα της κυβέρνησης και των ενεργειακών ομίλων, τα αποτελέσματα από την υλοποίηση αυτών των επενδυτικών σχεδίων θα είναι ευεργετικά για τα λαϊκά στρώματα, τόσο στην Ήπειρο όσο και γενικότερα στη χώρα. Προβάλλουν τις νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν, τα φορολογικά έσοδα επί των κερδών που θα εισπράξει το κράτος και η τοπική κοινότητα, την ώθηση που θα δοθεί στην ανάπτυξη της οικονομίας της περιοχής. Στις ανησυχίες των κατοίκων για πιθανές αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, στη δημόσια υγεία, σε κλάδους τοπικής οικονομίας διαβεβαιώνουν ότι δε θα δημιουργηθεί κανέναν πρόβλημα, αφού υπάρχουν κρατικοί φορείς ελέγχου, αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο, μεγάλη τεχνική πείρα ενεργειακών ομίλων και έχουν συνταχθεί σχετικές περιβαλλοντικές μελέτες.

Στην πραγματικότητα όσα ακούμε για την ευεργετική επίδραση αυτών των επενδύσεων, δε διαφέρουν από το συνολικό αφήγημα, τόσο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Υπόσχονται ότι η προσέλκυση μεγάλων ιδιωτικών επενδύσεων, η ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, η αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας, θα ανοίξει το δρόμο που οδηγεί στην λαϊκή ευημερία.

Ο μύθος της δίκαιης ανάπτυξης

Αν τους πιστέψουμε, η επιδείνωση της κατάστασης των μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων των λαϊκών οικογενειών θα ξεπερασθεί μόνο αν βάλουμε όλοι μαζί πλάτη για να παραχθεί περισσότερος πλούτος. Έτσιμας λένε θα ανοίξει ο δρόμος για μία «δίκαιη ανάπτυξη», με οφέλη για όλους, καπιταλιστές, εργαζόμενους και ανέργους. Έτσι θα αφήσουμε τάχα πίσω μας οριστικά την αντιλαϊκή πολιτική των μνημονίων και της επιτροπείας από την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αλήθεια. Ο δρόμος που προτείνουν δεν είναι νέος και δεν οδηγεί στην ευημερία του λαού. Απόδειξη η ίδια μας η πείρα από την παρουσία και δράση των μεγάλων βιομηχανιών του νομού μας στον κλάδο τον τροφίμων. Τι και αν η παραγωγή των πέντε μεγαλυτέρων βιομηχανιών, στη Πίνδο το Νιτσιάκο στο Βίκο, στο Ζαγόρι, στη Δωδώνη έχει ξεπεράσει κάθε ιστορικό προηγούμενο, τι και αν ανακοινώνονται επενδύσεις εκατομμυρίων. Ο πλούτος που παράχθηκε όλα αυτά τα χρόνια φυσικά δεν μοιράστηκε στους εργαζόμενους και τους φτωχομεσαίους παραγωγούς στην κτηνοτροφία και την πτηνοτροφία, που τον δημιούργησαν, ούτε πρόκειται ποτέ να γίνει αυτό όσο λειτουργεί ο νόμος του καπιταλιστικού κέρδους, όσο κυριαρχεί το καπιταλιστικό σύστημα. Και αυτό διότι πολύ απλά για να αυξηθεί το καπιταλιστικό κέρδος πρέπει να αυξηθεί ο βαθμός εκμετάλλευσης, το ξεζούμισμα των εργαζομένων της κάθε επιχείρησης και να επιβαρυνθεί η λαϊκή κατανάλωση.

Για αυτό σε καμία από αυτές τις βιομηχανίες, που είδαν εκτίναξη των κερδών τους και ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, δεν είπαν οι καπιταλιστές στους εργαζόμενους ελάτε να σας επιστρέψουμε όσα χάσατε στην κρίση. Αντίθετα λένε ότι χάσατε – χάσατε, «περασμένα ξεχασμένα» και ότι δεν πρέπει να επιστρέψουμε στο προηγούμενο ύψος μισθών.

Κοινή συνισταμένη των επενδυτικών σχεδίων που μας απασχολούν σήμερα είναι η πολιτική της «απελευθέρωσης της Ενέργειας», δηλαδή, η πλήρης ιδιωτικοποίηση της παραγωγής και διαχείρισης της ηλεκτρικής ενέργειας και των κάθε είδους καυσίμων για τις μεταφορές, αλλά και παράλληλα η μείωση της εξάρτησης από τις εισαγωγές πετρελαίου. Αυτός είναι ο κεντρικός στόχος των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και των «θεσμών» τους στο Πρόγραμμα «Ευρώπη 2014 – 2020».

Στην Ελλάδα, ο στόχος αυτός προωθείται, από τη μια, με την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, του κεντρικού κρατικού φορέα που υπήρχε. Mετά την πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, σειρά θα πάρουν και οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί που τέτοιοι υπάρχουν και στην περιοχή μας. Από την άλλη, με την εξαρχής ανάθεση της παραγωγής και διαχείρισης Ενέργειας από νέες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, διαφόρων μεγεθών. Που βέβαια μετά τα πρώτα πειραματικά στάδια της παραγωγής, με τη διάχυση του επιχειρηματικού ρίσκου στους μικρούς (π.χ. φωτοβολταϊκά), παίρνει το δρόμο της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης κεφαλαίων σε λίγα χέρια.

Θέλουν ενέργεια “απελευθερωμένη”, στα χέρια μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, πανάκριβη για το λαό, από τα φωτοβολταϊκά, τις ανεμογεννήτριες και τη βιομάζα, μέχρι τα δίκτυα διανομής, τους αγωγούς φυσικού αερίου και τα ηλεκτρικά καλώδια, μέχρι τα οικόπεδα υδρογονανθράκων που στα Γιάννενα χαρίζονται στις εταιρείες Energean Οil & Gas και Repsol και αντίστοιχα τα οικόπεδα στην Άρτα και Πρέβεζα στα ΕΛΠΕ, που επίσης μέρος τους είναι προς πώληση.

Στο πλαίσιο αυτό, που μοναδικό κριτήριο είναι η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων- και όχι η εκδήλωση οικολογικής και περιβαλλοντικής ευαισθησίας – αντιμετωπίζεται και προωθείται η παραγωγή Ενέργειας από εναλλακτικές πηγές, τις λεγόμενες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας – ΑΠΕ: Από τον ήλιο, τον αέρα και από «βιομάζα».

Ιδιωτικές εγκαταστάσεις ή «πάρκα» με φωτοβολταϊκά, ηλιοθερμικά και «αιολικά πάρκα» με ανεμογεννήτριες – με άδεια από τη ΔΕΗ και το κράτος – έχουν «φυτρώσει» σε κάμπους και βουνά σε όλη την Ελλάδα πολύ πριν από το 2010.

Η ιδιωτικοποίηση καθιερώθηκε σ’ αυτούς τους τομείς από τη γέννησή τους. Έτσι ώστε να αποδεχτεί εξαρχής η «κοινή γνώμη» ότι πρόκειται για αντικείμενο των ιδιωτικών επιχειρήσεων με επόπτη και εξασφαλισμένο πελάτη το Δημόσιο. Αλλά και για να αποφευχθούν μελλοντικά οι ενοχλητικές για το κεφάλαιο λαϊκές αντιδράσεις στις ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας.

Το πλήθος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που δραστηριοποιήθηκε σε πρώτη φάση, είτε απορροφήθηκαν στην πορεία, είτε βρέθηκαν σε θέση πλήρους εξάρτησης από μονοπωλιακές επιχειρήσεις και τράπεζες.

Με τον ίδιο τρόπο, ενεργοποιήθηκαν οι διαδικασίες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από βιομάζα (ή βιοαέριο, ή βιοκαύσιμα, ή βιορευστά κ.λπ.), δηλ., από καύσιμα βιολογικής προέλευσης.

Ας σκεφτούμε τώρα τι πρέπει να περιμένουμε από τις υποσχέσεις της κυβέρνησης και των ενεργειακών ομίλων.

Στοντομέα των υδρογονανθράκων.

Πρόκειται πολύ απλά για προσπάθεια πολιτικής εξαπάτησης. Ο στόχος κάθε επιχειρηματικού ομίλου που επενδύει στην έρευνα και στην εξόρυξη υδρογονανθράκων όπως και σε κάθε άλλο κλάδο της καπιταλιστικής οικονομίας είναι το καπιταλιστικό κέρδος και όχι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Ας σκεφτούμε συγκεκριμένα:

Θα υπάρξουν άραγε φθηνά καύσιμα για τη λαϊκή οικογένεια, αν προχωρήσουν τα συγκεκριμένα επενδυτικά σχέδια, οι έρευνες και οι γεωτρήσεις; Γιατί είναι σήμερα ακριβά τα καύσιμα; Διότι έτσι διασφαλίζεται το υψηλό κέρδος των ομίλων του κλάδου, το κέρδος των διυλιστηρίων, των εισαγωγέων, των επιχειρήσεων της χονδρικής και λιανικής εμπορίας και οι υψηλοί έμμεσοι φόροι που επιστρέφουν ως ενίσχυση στους μονοπωλιακούς ομίλους. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Αποτελεί πρόκληση σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, τόσο πλούσια σε ενεργειακές πηγές να υπάρχουν τέτοια υψηλά ποσοστά ενεργειακής φτώχειας. Πρόσφατη έρευνα στην Αττική που έχει ηπιότερες κλιματολογικές συνθήκες από τη βόρεια Ελλάδα ανέδειξε ότι το 60% των ανέργων, το 34% των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα και το 43% του πληθυσμού δεν εξασφαλίζει σήμερα ικανοποιητική θέρμανση. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση περικόπτει κατά 50% τις κρατικές δαπάνες για το επίδομα θέρμανσης και οι εγχώριοι όμιλοι διύλισης βρίσκονται σε σταθερή πορεία κερδοφορίας τα τελευταία χρόνια. Είναι, λοιπόν, φανερό ποιοι κερδίζουν και σήμερα, σε βάρος ποιων, από τη δυναμική ανάπτυξης του κλάδου της ενέργειας. Αντίστοιχα να σκεφτούμε μήπως η παραγόμενη ενέργεια από ΑΠΕ, είναι φθηνότερη για τα λαϊκά νοικοκυριά για να θεωρήσουμε, όπως ακούγεται, ότι αυτή είναι η διέξοδος από τις συνέπειες της χρήσης υδρογονανθράκων; Το αντίθετο. Επειδή οι υποδομές είναι κοστοβόρες για το κεφάλαιο είναι πιο ακριβή ενέργεια για τα λαϊκά νοικοκυριά και οι λαϊκές οικογένειες ήδη υποχρεώνονται να πληρώνουν τις επενδύσεις των επιχειρηματιών στις ΑΠΕ, μέσα από το «πράσινο τέλος» στους λογαριασμούς της ΔΕΗ.

Θα αξιοποιηθούν μήπως τα εγχώρια κοιτάσματα για την ενεργειακή επάρκεια της χώρας και τη λαϊκή ευημερία; Το αντίθετο θα συμβεί. Θα κλαπεί οριστικά και αμετάκλητα ένα πολύτιμο ενεργειακό απόθεμα, για να κερδίσουν μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι. Η δυνατότητα εξόρυξης των κοιτασμάτων δεν είναι απεριόριστη. Δεν πρόκειται για ΑΠΕ. Χάνεται για τις επόμενες γενιές.

Με το σημερινό πλαίσιο δεν διασφαλίζεται ούτε η ερευνητική συμμετοχή, ούτε ο ουσιαστικός έλεγχος, ούτε καν η δέσμευση μέρους της πιθανής εξόρυξης από το ελληνικό κράτος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συμφωνία της Energean Oil να πουλά όλη την εγχώρια παραγωγή από τα κοιτάσματα του Πρίνου στην BP. Στην πραγματικότητα ο αρμόδιος εθνικός φορέας, η Ελληνική Διαχειριστική Εταιρία (ΕΔΕΥ) ισοδυναμεί με ένα γραφείο διανομής του ενεργειακού πλούτου της χώρας, σε μία χούφτα ενεργειακούς ομίλους που θα κερδίσουν τη μερίδα του λέοντος.

Αρκεί να δει κανείς το πλαίσιο αδειοδότησης fast track που προωθεί η κυβέρνηση και το σημερινό υποτυπώδες επίπεδο στελέχωσης της ΕΔΕΥ σε σχέση με το μεγάλο εύρος καθηκόντων που έχει τυπικά αναλάβει για να βγάλει αυτό το συμπέρασμα. Η ΕΔΕΥ διαθέτει ελάχιστους υπαλλήλους με προσωρινές συμβάσεις και τυπικά καλύπτει μεγάλο φάσμα ευθυνών από τη διεξαγωγή διαγωνισμών, την αδειοδότηση την παρακολούθηση και τον έλεγχο σχετικών συμβάσεων με ενεργειακούς ομίλους, μέχρι και τον έλεγχο για την ασφάλεια σε υπεράκτιες εργασίες έρευνας και εξόρυξης, αφού δεν έχει ακόμη συγκροτηθεί σχετική αρμόδια ελεγκτική αρχή ούτε στα χαρτιά.

Στην πράξη έχει αναθέσει αυτό τον έλεγχο σε μία νορβηγική εταιρία την DNV GL, με τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης (EBRD). Αν συνυπολογίσουμε και τα χρόνια προβλήματα που οδηγούν στην απαξίωση τις δυνατότητες των εγχώριων ινστιτούτων όπως το ΙΓΜΕ και το ΕΛΚΕΘΕ όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε την πραγματική κατάσταση.

Όσο για τα κρατικά έσοδα από τη φορολογία των μελλοντικών κερδών πέρα από την αδυναμία ουσιαστικού κρατικού ελέγχου, ήδη γνωρίζουμε τα ψίχουλα που έφερε τελικά η συμφωνία εξόρυξης του Πρίνου ως κρατικά έσοδα. Γνωρίζουμε τις δυνατότητες των πολυεθνικών να φοροαπαλάσσονται μέσω των offshore αλλά και με νόμιμες ρυθμίσεις. Ήδη πυκνώνουν τα δημοσιεύματα και οι ζυμώσεις ώστε να δοθούν ειδικά κίνητρα και να μειωθεί η σημερινή προβλεπόμενη φορολογία των ενεργειακών ομίλων για να προσελκύσουμε περισσότερες επενδύσεις στην έρευνα και στην εξόρυξη. Εξάλλου από τα όποια κρατικά φορολογικά έσοδα η μερίδα του λέοντος αξιοποιείται τελικά για την άμεση ή έμμεση στήριξη των εγχώριων μονοπωλιακών ομίλων και όχι γα την αναβάθμιση της ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών. Αντίστοιχα τα όσα πιθανά κρατικά έσοδα διοχετευθούν μέσω κάποιου ειδικού ταμείου στο ασφαλιστικό σύστημα, δε θα αυξήσουν ανάλογα τη συνολική κρατική χρηματοδότηση, αφού οι σχετικές κατευθύνσεις της ΕΕ και οι δεσμεύσεις της ελληνικής δημοσιονομικής πολιτικής είναι δεδομένες για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Μήπως όμως θα δημιουργήσουν θέσεις καλοπληρωμένης σταθερής εργασίας, με προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων; Θα πάψει άραγε ποτέ το κεφάλαιο να επιδιώκει όλο και φθηνότερη εργατική δύναμη, με ελάχιστες εργασιακές σχέσεις και επικίνδυνες συνθήκες εργασίας για να αυξήσει τα κέρδη του; Όποιος το πιστεύει δεν έχει παρά να δει τα στοιχεία για τα θανατηφόρα εργασιακά ατυχήματα στους ομίλους, τα πολύνεκρα ατυχήματα στην Πετρόλα το 1992 και στα ΕΛΠΕ το 2015, τις μειώσεις μισθών και τις απολύσεις τα τελευταία χρόνια. Να δει τα εξαντλητικά ωράρια, τις απλήρωτες υπερωρίες, την μη καταβολή επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας και οικοδομικών ενσήμων σε όσους δούλευαν προσωρινά για την κατασκευή του αγωγού ΤΑΠ στη Θράκη. Να δει τις προσλήψεις μέσω δουλεμπορικού γραφείου, με ατομικές συμβάσεις στην περιοχή μας. Τις προσλήψεις εργαζομένων που στην πρώτη φάση των τοπικών επεμβάσεων αποψίλωσης της βλάστησης εργάζονται με ατομικές συμβάσεις στο ύψος του βασικού μισθού, με τους δασεργάτες να αναλαμβάνουν το κόστος του εξοπλισμού τους και να ασκούνται πιέσεις να αναλάβουν οι εργαζόμενοι τμήμα ή και το συνολικό κόστος της μεταφοράς τους στο χώρο εργασίας ακόμη και αν αυτός απέχει μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα από τον τόπο κατοικίας τους.

Καμιά εμπιστοσύνη δε μπορεί επίσης να υπάρξει στις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης και των ενεργειακών ομίλων για την προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος. Το προηγούμενο διάστημα όλοι είδαμε το ναυάγιο ενός μικρού πλοίου και την εκτεταμένη ρύπανση του Σαρωνικού, που ανέδειξε την παθογένεια που αγκαλιάζει το σύνολο των τομέων της σχετικής άσκησης πολιτικής, όπως την πρόληψη, τον κρατικό έλεγχο, την αντιμετώπιση της βιομηχανικής ρύπανσης και των ατυχημάτων μεγάλης έκτασης, το νομοθετικό πλαίσιο που αφορά στην αδειοδότηση και λειτουργία των επιχειρήσεων.

Ενδεικτική των περιβαλλοντικών ευαισθησιών είναι η απόφαση της αποκεντρωμένης διοίκησης Ηπείρου – Δυτικής Μακεδονίας με θέμα “έγκρισης έκδοσης Δασικής Αστυνομικής Διάταξης” όπου δίνει “λευκό χαρτί” στην εταιρεία ENERGEANOIL & GAS «για τη ρύθμιση υλοτομίας, κλάδευσης ή εκρίζωσης παντός δέντρου, θάμνου ή φρύγανου που φύεται εντός δασικού χαρακτήρα εκτάσεων και γεωργικώς ή δενδροκομικώς καλλιεργούμενων,ανεξάρτητα από το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς …. στα διοικητικά όρια κάθε Τοπικής Κοινότητας των Δήμων Δωδώνης, Ζίτσας, Πωγωνίου, Ζαγορίου και Ιωαννίνων…»

Επιπτώσεις στο περιβάλλον

Αντίστοιχα η συζήτηση στην Περιφέρεια του Ιονίου σχετικά με τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών επιπτώσεων για την έρευνα και την εξόρυξη στο Ιόνιο ενίσχυσε την ανησυχία μας σχετικά με την πληρότητα των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων, των σχεδίων περιβαλλοντικής παρακολούθησης, πρόληψης και περιορισμού των συνεπειών των πιθανών ατυχημάτων. Στην Μελέτη δεν υπήρξαν αναφορές για γνωστά ζητήματα που αφορούν στη διαρροή τοξικών αποβλήτων, καθώς και βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου από την εποχή των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας.

Δεν υπήρξε επίσης επίσημη δέσμευση ότι θα γίνει λεπτομερής καταγραφή και αποτύπωση μικροζωνικών μελετών για τις περιοχές που πρόκειται να εμπλακούν στις εξορύξεις. Σκεφτείτε ότι μιλάμε για μια περιοχή υψηλής σεισμικότητας, με σημαντική τουριστική και αλιευτική δραστηριότητα, υδατοκαλλιέργειες, ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά και προστατευμένες φυσικές περιοχές.

Γενικότερα η ύπαρξη νομοθετικού πλαισίου και σύγχρονης τεχνογνωσίας των ομίλων δεν εμπόδισε την εκδήλωση διεθνώς, ατυχημάτων μεγάλης έκτασης με διαρροή πετρελαιοειδών που προκάλεσε θανάτους, μεγάλη οικολογική καταστροφή και μακροπρόθεσμες συνέπειες στην τοπική οικονομία και στην υγεία των κατοίκων όπως οι πυρκαγιές, εκρήξεις σε πλατφόρμες – εξόρυξης στον Κόλπο του Μεξικού το 2010 και στη Βόρεια Θάλασσα το 1998 ή στα ατυχήματα πετρελαιοφόρων στις ακτές της Γαλλίας, της Βρετανίας, της Νότιας Κορέας, της Ισπανίας τις 3 τελευταίες δεκαετίες. Φανταστείτε ότι όσα προαναφέραμε αφορούν υπεράκτιες εργασίες έρευνας και εκμετάλλευσης για τις οποίες υπάρχει σχετικό πλαίσιο ασφάλειας, ενώ για τις χερσαίες εργασίες δεν έχει ούτε καν θεσμοθετηθεί αντίστοιχο ειδικό πλαίσιο. Υπάρχουν ασφαλώς οι γενικές επιστημονικές αρχές που θα έπρεπε να τηρούνται όπως η αρχή της βιοποικιλότητας, η αρχή της προφύλαξης, η αρχή της αποκατάστασης του διαταραχθέντος οικοσυστήματος, αλλά όλοι ξέρουμε τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή. Τι συμβαίνει στον καπιταλισμό όπου τα όποια μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης κινδύνων περιορίζονται στο πλαίσιο του κόστους οφέλους για το κεφάλαιο. Έκθεση της ΕΕ αναφέρει 6 μεγάλα ατυχήματα σε χερσαίες εγκαταστάσεις μεταξύ 2003 – 2010, ενώ ένα μόνο αντίστοιχο ατύχημα είχε 200 νεκρούς στην Κίνα. Μόνο στην ιστοσελίδα της Repsol αναγράφονταν παλιότερα 6995 περιστατικά διαρροών παγκοσμίως την περίοδο 2006 – 2010.

Όμως ας δούμε πιο συγκεκριμένα τη χερσαία περιοχή της Ηπείρου. Η γεωμορφολογία της περιοχής χαρακτηρίζεται από το ορεινό ανάγλυφο, την αφθονία επιφανειακών υδάτων, τα πλούσια δάση, τη μοναδική χλωρίδα και πανίδα, τους υδροβιότοπους και τα οικοσυστήματα μεγάλης αξίας. Να συμπληρώσουμε την πλούσια ιστορική και πολιτιστική παράδοση.

Όλα αυτά δεν κινδυνεύουν μόνο από ατυχήματα μεγάλης έκτασης, από έκρηξη και πυρκαγιά. Οι περιβαλλοντικές πιέσεις ξεκινούν ήδη απ΄ τις προβλεπόμενες σεισμικές έρευνες, τις διαδοχικές πολλαπλές γεωτρήσεις, την κατασκευή εγκαταστάσεων, τη διαπλάτυνση και διάνοιξη νέων δρόμων, τις τοπικές επεμβάσεις αποψίλωσης της βλάστησης. Θα υπάρξουν επιπτώσεις στο υδάτινο δυναμικό, στην κίνηση, στην ποιότητα και ποσότητα των επιφανειακών και των υπόγειων υδάτων, απ΄τις σεισμικές έρευνες που γειτνιάζουν σε υφιστάμενες υδροληψίες. Επίσης επιπτώσεις απ΄την παραγωγή αποβλήτων. Στη συνέχεια κίνδυνοι από διαρροές χημικών ουσιών και αυξημένων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Στην πραγματικότητα, με βάση το σημερινό πλαίσιο, η ίδια η εταιρεία που αναλαμβάνει την έρευνα έχει την αποκλειστική ευθύνη για την οργάνωση και λειτουργία της Μονάδας περιβάλλοντος που θα μεριμνά για τα σχετικά ζητήματα. Οι υποχρεώσεις ουσιαστικής αποκατάστασης του περιβάλλοντος αν διακόψει τις εργασίες της δεν είναι σαφείς. Λόγω του ανάγλυφου του εδάφους η Energeanoil έχει δηλώσει ότι μπορεί να επιλέξει οριζόντιες γεωτρήσεις από μεγαλύτερη απόσταση που όμως είναι πιο ακριβές. Σε κάθε περίπτωση δεν θα περιορίσει εθελοντικά τα κέρδη της.

Παράλληλα η έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων στην περιοχή μας εντάσσεται στο σκληρό ανταγωνισμό καπιταλιστικών χωρών και ιμπεριαλιστικών οργανισμών για τον ενεργειακό και ευρύτερο έλεγχο των αγορών της περιοχής. Η κυβέρνηση υψώνει τη σημαία της γεωπολιτικής αναβάθμισης και παίζει με τη φωτιά σε μια περίοδο που αυξάνεται ο κίνδυνος διαμελισμού κρατών και στα Βαλκάνια επαναχάραξης συνόρων, γενίκευσης των πολεμικών αναμετρήσεων. Υπογράφει συμβάσεις παραχώρησης χωρίς να προχωρά η διαδικασία ανακήρυξης και οριοθέτησης της ελληνικής ΑΟΖ (π.χ. στην περιοχή μας με την Αλβανία). Ενώ δεν είναι τυχαίο ότι συνεχώς επανέρχεται από την πλευρά της Αλβανίας το θέμα των «Τσάμηδων». Οι δρόμοι του πετρελαίου είναι βαμμένοι με το αίμα των λαών. Το εργατικό-λαϊκό κίνημα, όλοι όσοι σήμερα ανησυχούμε και προβληματιζόμαστε για τη σύνδεση των πολέμων και των επεμβάσεων με τους ανταγωνισμούς για τα ενεργειακά και για τους δρόμους μεταφορά ενέργειας, μπορούμε και πρέπει να διεκδικήσουμε την εδώ και τώρα απεμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Να διεκδικήσουμε: Έξω η Ελλάδα από ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Για το βιοαέριο

Στις μέρες μας, η αύξηση των ενεργειακών αναγκών διασταυρώνεται με την τεράστια αύξηση που έχουν σε όγκο τα υπολείμματα ή παραπροϊόντα βιολογικής προέλευσης από διάφορους κλάδους της παραγωγής (στο εξής τα ονομάζουμε «πρώτη ύλη»). Γι’ αυτά υπάρχει πρόβλημα διαχείρισης και διάθεσης. Τόσο με τα αστικά, βιομηχανικά κ.λπ., όσο με τα αγροτικά απόβλητα και απορρίμματα.

Είναι οξύ το θέμα – αλλά έχει και οικονομικό ενδιαφέρον για το κεφάλαιο – της ανάκτησης της μεγαλύτερης δυνατής ποσότητας υλικών κατάλληλων για άλλες χρήσεις – μία απ’ αυτές είναι η παραγωγή Ενέργειας – με τη μεγαλύτερη δυνατή μείωση των τελικών υπολειμμάτων που θα πάνε για υγειονομική ταφή.

Λόγω της μεγάλης ποικιλίας και διαφορετικότητας στη σύνθεση της «πρώτης ύλης», υπάρχουν σήμερα αρκετές τεχνολογίες και τεχνικές επεξεργασίας. Αυτές ποικίλλουν στις επιπτώσεις που έχουν στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Ποικίλλουν, επίσης, στο κόστος και στη σχέση κόστους – ενεργειακής απόδοσης, σε σύγκριση με τα κλασικά καύσιμα.

Για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από βιομάζα και βιοαέριο (δηλ., υπολείμματα ή παραπροϊόντα της αγροτικής παραγωγής κ.λπ.) το θεσμικό πλαίσιο στη χώρα μας στηρίχτηκε στους Ν. 3423/2005, Ν. 3653/2008, Ν. 3769/2009, που βέβαια κατοχυρώνουν και ενισχύουν την παραγωγή από ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Η σχέση με την αγροτική παραγωγή

Επιστημονικά, τεχνικά αλλά και οικονομικά έχει πολύ ενδιαφέρον η ενεργειακή αξιοποίηση των υπολειμμάτων ή παραπροϊόντων της αγροτικής παραγωγής. Είναι αντίστοιχο με την αξιοποίηση των αστικών αποβλήτων και απορριμμάτων για την ανακύκλωση και την παραγωγή Ενέργειας από το βιοαέριο.

Για τον αγροτικό χώρο, ιδιαίτερα στην Ήπειρο, έχει μεγάλη σημασία η επεξεργασία της κοπριάς είτε κτηνοτροφικής είτε πτηνοτροφικής προέλευσης.

Τεχνικές και τεχνολογίες που αυξάνουν την ενεργειακή απόδοση, περιορίζοντας αποτελεσματικά τη ρύπανση και τον όγκο των υπολειμμάτων, έχουν αναπτυχθεί αρκετές τα τελευταία χρόνια. Την εφαρμογή τους όμως καθόλου δεν μπορεί να την εγγυηθεί ούτε ο κάθε επιχειρηματίας ούτε το καπιταλιστικό κράτος, παρά την υποτιθέμενη αυστηρότητα των όρων περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Έτσι κι αλλιώς, αυτό που κυριαρχεί κατά την αδειοδότηση είναι ότι «πρέπει να βλέπουμε ευνοϊκά τις επενδύσεις», ενώ μετά την αδειοδότηση είναι ανύπαρκτοι οι έλεγχοι για την τήρηση των όρων που έχουν τεθεί.

Επιβεβαίωση των παραπάνω είναι η κατασκευή 5 μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από βιοαέριο ισχύος 2 MW η κάθε μία στη ΒΙΠΕ που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τα 4 πιο πυκνοκατοικημένα χωριά του Δήμου Ζίτσας, περιέχοντας τον κίνδυνο για αυξημένους κινδύνους για την υγεία των κατοίκων της περιοχής. Υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι η αδειοδότηση 5 μονάδων αντί μιας συνολικής, όπως φαίνεται να είναι, έγινε με κριτήριο να πληρούνται οι όροι μεσαίου μεγέθους όχλησης επένδυσης ώστε να καταστεί νομότυπη η αδειοδότηση της. Αυτές οι εγκαταστάσεις μας βρίσκουν κάθετα αντίθετους.

Έτσι, δικαιολογημένα ο κόσμος έχει επιφυλάξεις και λόγω μη τήρησης στην πράξη των θεωρητικών προδιαγραφών από τους επενδυτές και το κράτος. Αυτοί οι σχεδιασμοί ένα μόνο στόχο έχουν: ασύδοτη κερδοφορία των επενδυτών. Η κατασκευή αυτών των μονάδων με κριτήριο το κέρδος έχει ως αποτέλεσμα το περιβάλλον να αντιμετωπίζεται ως «χαβούζα», με τεράστιες επιπτώσεις στην δημόσια υγεία, στη τοπική οικονομία. Δικαιολογημένα έχει ξεσηκωθεί η τοπική κοινωνία και οι κάτοικοι έχουν πολλούς λόγους να ματαιώσουν την κατασκευή και λειτουργία αυτών των μονάδων. 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΙΟΛΙΚΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΣΤΟΝ “ΚΑΣΙΔΙΑΡΗ”

Ακόμη ένα επενδυτικό σχέδιο προώθησης των λεγόμενων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας είναι η κατασκευή Αιολικού πάρκου στο όρος “Κασιδιάρης” (Δήμοι Ζίτσας και Πωγωνίου) από την εταιρεία “Ελληνική Τεχνοδομική ΑΝΕΜΟΣ” του ομίλου “ΕΛΛΑΚΤΩΡ” (συμφερόντων Μπόμπολα). Πρόκειται για το πρώτο αιολικό πάρκο στην περιοχή, ισχύος 90 MW με τοποθέτηση 18 ανεμογεννητριών, για το οποίο η εταιρεία θα μισθώσει αρχικά για 20 χρόνια με δικαίωμα επέκτασης για άλλα 30 δασική έκταση συνολικής επιφάνειας περίπου 4.500 στρεμμάτων, η οποία έτσι αλλάζει χρήση προς όφελος των κερδών του επιχειρηματικού ομίλου.

Η συζήτηση για τη δημιουργία του αιολικού πάρκου έχει ανοίξει από το 2011. Με το νέο νομοθετικό πλαίσιο του 2014 καταργήθηκε η όποια προστασία των δασικών εκτάσεων από επεμβάσεις για την κατασκευή ΑΠΕ, για την κατασκευή αγωγών φυσικού αερίου, για την εξόρυξη και για άλλες επενδυτικές δραστηριότητες. Ταυτόχρονα δε λαμβάνεται ουσιαστικά υπόψη η επίδραση των επενδύσεων σ’ άλλους κλάδους της τοπικής οικονομίας.

Η πείρα από ανάλογου τύπου επενδύσεις στην υπόλοιπη χώρα (πχ Νότια Εύβοια) αναδεικνύουν την εκτεταμένη κατάληψη δασικής γης για τα σχέδια διάνοιξης δρόμων μεγάλου πλάτους σε απόκρημνες δασικές πλαγιές με κινδύνους κατολισθήσεων, για τους κινδύνους για τα υπόγεια και τα επιφανειακά ύδατα από τα νέα μπαζώματα και τις εκσκαφές. Ενισχύονται οι κίνδυνοι πυρκαγιών από τον ελλιπή καθαρισμό πυλώνων. Ενισχύονται οι ανησυχίες για τις επιπτώσεις στη δημόσια υγεία από τη μεγάλη αύξηση των υποδομών εναέριας μεταφοράς ρεύματος στην περιοχή και για τα «κουφάρια» των ανεμογεννητριών που εγκαταλείπουν οι εταιρίες όταν κρίνουν ασύμφορη την αντικατάστασή τους. Επιπλέον οι διακοπές ρεύματος στην Εύβοια είναι συχνά φαινόμενο και οι εργαζόμενοι που απασχολούνται στις συγκεκριμένες υποδομές δουλεύουν σταθερά 10 ώρα, έξι μέρες την εβδομάδα με 30 ευρώ μεροκάματο το ανώτατο.

Ενέργεια για τις λαϊκές ανάγκες

Η δική μας άποψη στο θέμα ξεκινά από τη θέση ότιο πραγματικός αντίπαλός μας δεν είναι, ούτε μπορεί να είναι οι εγχώριες ενεργειακές πηγές το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο στην Ήπειρο, οι ανεμογεννήτριες γενικά ή το βιοαέριο. Ο πραγματικός αντίπαλος είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι που κατέχουν και αξιοποιούν τις ενεργειακές πηγές αυτές, με γνώμονα το κέρδος τους, σε βάρος των λαϊκών αναγκών.

Προφανώς κάθε μαζικός φορέας, είτε πρόκειται για εργατικό σωματείο, είτε ένας πολιτιστικός σύλλογος, είτε ακόμη μια επιτροπή αγώνα σε ένα χωριό αναδεικνύει τις αρνητικές επιπτώσεις των επενδύσεων αυτών στο χώρο του, διατυπώνει τα δικά του τοπικά αιτήματα, ωστόσο όλη αύτη η προσπάθεια χρειάζεται να αναδεικνύει έναν κοινό σκοπό και στόχο. Την ανάγκη παρεμπόδισης της κυρίαρχης πολιτικής του κεφαλαίου στην ενέργεια και την οικονομία συνολικά. Στην τελική, κριτήριο της θέσης μας δεν μπορεί να είναι άλλο από την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, για αξιοπρεπή ζωή με δικαιώματα.

Πιο συγκεκριμένα:

Ο τομέας της Ενέργειας και των καυσίμων είναι τόσο μεγάλης στρατηγικής σημασίας για το λαό και τη χώρα, που το εργατικό – λαϊκό κίνημα πρέπει από σήμερα να παλεύει να επιβάλει την παρεμπόδιση κάθε «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης, την επιβάρυνση του περιβάλλοντος, την ενεργειακή φτώχεια των λαϊκών οικογενειών.

Μας απασχολούν και μας ενδιαφέρουν όλα τα επιστημονικά και τεχνικά ζητήματα, όπως για τη χωροθέτηση των διαφόρων μονάδων, την τεχνολογία και μέθοδο που θα χρησιμοποιηθεί, τις περιβαλλοντικές και άλλες μελέτες που εκπονούνται, την επίδραση όλων αυτών των παραγόντων ενιαία στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Εμείς δεν υποτιμάμε, ούτε δαιμονοποιούμε αυθαίρετα τους κινδύνους. Δεν παριστάνουμε τους παντογνώστες ώστε να απορρίπτουμε ή να θεωρούμε ύποπτη κάθε επιστημονική ή τεχνοκρατική προσέγγιση για τη μέθοδο επεξεργασίας της πρώτης ύλης και παραγωγής Ενέργειας. Γνωρίζουμε ότι ασφαλείς τεχνολογίες παραγωγής Ενέργειας υπάρχουν και βελτιώνονται συνεχώς. Για το αν αξιοποιούνται σωστά ή όχι, δεν φταίνε όμως αυτές, αλλά το κεφάλαιο που τις έχει στον έλεγχό του.

Η χωροθέτηση των εγκαταστάσεων – εφόσον μιλάμε για αξιοποίηση μιας τοπικής πρώτης ύλης – αφορά στον καθορισμό των θέσεων των μονάδων με βάση τα διαθέσιμα αποθέματα, τη συμβατότητα με άλλες χρήσεις γης γενικότερα, την προσπελασιμότητα κ.λπ.

Όμως τελικά το ζήτημα του σχεδιασμού και της πολιτικής ενέργειας στην περιοχή και στη χώρα δεν είναι τεχνοκρατικό ζήτημα είναι πολιτικό. Το ποιες, πώς, πότε, και προς όφελος ποιανού θα αξιοποιηθούν οι ενεργειακές πηγές της περιοχής εξαρτάται από το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Αυτό καθορίζει σε τελική ανάλυση όλες τις επιλογές και τα κριτήρια από την παραγωγή ως τη διάθεση και την κατανάλωση όλων των μορφών ενέργειας.

Όσο λοιπόν αυτά ανήκουν στα χέρια του κεφαλαίου και ο ενεργειακός σχεδιασμός που προωθούν όλες οι κυβερνήσεις και η ΕΕ για τη χώρα έχει κριτήριο το κέρδος, τόσο οι υποδομές θα κατασκευάζονται άναρχα και όπου συμφέρει τον όμιλο. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των ομίλων δεν επιτρέπει την ισόρροπή αξιοποίηση όλων των πηγών και μεθόδων, δεν θα μπορεί να γίνει ουσιαστική εξοικονόμηση ενέργειας, το περιβάλλον και η δημόσια υγεία θα κινδυνεύουν, δεν θα μπορεί πότε να προχωρήσει ουσιαστικά η μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, οι λαϊκές οικογένειες θα βυθίζονται στην ενεργειακή φτώχεια.

Τελικά η πάλη για παρεμπόδιση ή ματαίωση σχεδίων του κεφαλαίου σήμερα μπορεί να έχει αποτελέσματα, συνέχεια και κλιμάκωση μόνο στο βαθμό που μπαίνει στο στόχαστρο ο πραγματικό αντίπαλος. Δεν ξεχνάμε πως, ότι συμβαίνει σήμερα πρόκειται για την επίσημη πολιτική γραμμή της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων, εδώ και χρόνια, με στόχο την ενίσχυση των κερδών και τη δημιουργία νέων πεδίων κερδοφορίας των αφεντικών τους, των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων. Ο αγώνας μπορεί να έχει ουσιαστική διέξοδο και προοπτική για τις λαϊκές ανάγκες, όταν δένεται με την πάλη για ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με γνώμονα τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος, όπου ο λαός να αφέντης στον τόπο του, ιδιοκτήτης στης λαϊκής περιουσίας που περιλαμβάνει φυσικά και τις πηγές και υποδομές ενέργειας. Μονό τότε η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας μπορεί να γίνει προς όφελος του λαού.

Με το ίδιο τρίπτυχο καθορίζουμε τη θέση μας και σε άλλα μεγάλα ζητήματα όπως απορρίμματα, νερό κ.ά. Καμία εξαίρεση δεν μπορεί να υπάρχει, ούτε για τις κλασικές, ούτε για τις εναλλακτικές μορφές παραγωγής Ενέργειας.

Υπάρχουν κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που στρέφουν όλη την προσοχή – τη δική τους και του κόσμου – στην τεχνολογία και τη χωροθέτηση, θεωρώντας δεδομένη την «απελευθέρωση» της Ενέργειας, αποσπασμένη από το θέμα της ιδιοκτησίας των πηγών και υποδομών από τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Όταν στο στόχαστρο των αντιδράσεων μπαίνει ο μεμονωμένος επενδυτής, ή ο υπάλληλος ή ο πολιτικός που βάζει την υπογραφή του στις άδειες, το τελικό αποτέλεσμα είναι να εκτονωθούν ανώδυνα οι αντιδράσεις, η δικαιολογημένη καχυποψία ή η οργή του κόσμου και να μην οδηγηθεί στη συνολική εναντίωση στο κεφάλαιο, στην ΕΕ και την κυβέρνηση που χαράσσουν και υλοποιούν τη συνολική ταξική πολιτική που τους συμφέρει.

Καταθέτουμε την πρόταση ως αναγκαίο βήμα κλιμάκωσης της πάλης μας την πραγματοποίηση Πανγιαννιώτικου συλλαλητηρίου σε ημερομηνία που μπορούμε να καθορίσουμε σήμερα (μέχρι αρχές Ιουλίου). Να εξετάσουμε το ενδεχόμενο συμμετοχής φορέων απ’ όλη την Ήπειρο.

Διεκδικούμε:

  • Να αρθούν άμεσα οι άδειες που έχουν δοθεί για την έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων στην περιοχή, για την εγκατάσταση του αιολικού πάρκου στο όρος Κασιδιάρη και των μονάδων βιοαερίου στη ΒΙΠΕ Ιωαννίνων.

  • Ενέργεια κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Διασφάλιση της κάλυψης των λαϊκών αναγκών στην ενέργεια. Μείωση της τιμής. Αυξήσεις στα επιδόματα θέρμανσης, κατάργηση των ειδικών φόρων στα καύσιμα και του ΦΠΑ στα καύσιμα, αφορολόγητο πετρέλαιο στους φτωχούς αγρότες όπως στους εφοπλιστές,  ούτε ένα ευρώ από την τσέπη γονιών και εκπαιδευτικών για τη θέρμανση στα σχολεία.

  • Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις και την παράδοση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, που φτιάχτηκαν με τον ιδρώτα των εργαζομένων, στους ομίλους

  • Σταθερή εργασία, με δικαιώματα και προστασία της υγείας και ασφάλειας όλων των εργαζομένων του κλάδου.

  • Προστασία περιβάλλοντος και δημόσιας υγείας με βάση τις σύγχρονες τεχνικές, με ιδιαίτερη έμφαση σε ήδη επιβαρυμένες περιοχές , όπως η περιοχή της ΒΙΠΕ Ιωαννίνων.

Ιωάννινα 20/06/2018

Περισσότερα

Παρέμβαση του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας στη συνέντευξη τύπου στο Υπ. Εργασίας

Για την συνέντευξη τύπου Τετάρτη 20 Μαρτίου,12:30μμ στο Υπουργείο Εργασίας – Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας Σήμερα...

Παρέμβαση του Συνδικάτου Επισιτισμού Τουρισμού Ξενοδοχείων Ν. Αττικής στη συνέντευξη τύπου συνδικάτων στο Υπ. Εργασίας

Παρέμβαση στη συνέντευξη τύπου των συνδικάτων έξω από το υπουργείο εργασίας, 20 Μάρτη 2024...

Παρέμβαση του Συνδικάτου Εργατ/λων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής Ν. Αττικής στη συνέντευξη τύπου συνδικάτων στο Υπ. Εργασίας

Συνέντευξη Τύπου Συνδικάτων 20/3/24 12.30 υπουργείο εργασίας από το ΣΕΤΗΠ Στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών και...