Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και Σωματεία, που πρωτοστάτησαν στην επιτυχία της απεργίας-σταθμό των τελευταίων χρόνων στις 28 του Φλεβάρη, δίνουν όλες τους τις δυνάμεις για  να μετρηθούν ακόμη περισσότεροι απεργοί σε όλους τους κλάδους και τις συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα στις 17 του Απρίλη.

Με προμετωπίδα τις διεκδικήσεις για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, για αυξήσεις στους μισθούς, για την προστασία του εισοδήματος από την ακρίβεια, αλλά και της υγείας και της ζωής των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς ολοκληρώνονται σε πολλούς μεγάλους χώρους Γενικές Συνελεύσεις, περιοδείες και συσκέψεις με θέμα πως θα κλιμακωθεί ο αγώνας, με ποιους τρόπους και με ποια μέσα για την επιτυχία κι αυτής της απεργίας.

Δεν υπάρχει τομέας της ζωής των εργαζομένων που να μην έχει πληγεί από τη συνέχιση της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης και κι εξέλιξη των μέτρων των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Δεν υπάρχει καμιά αυταπάτη ότι έχει τέλος η ακρίβεια που βιώνουν οι εργατικές οικογένειες από μια ανάπτυξη που δίνει τεράστια κερδοφορία σε λίγους και που αφήνει πίσω της σακατεμένους εργαζόμενους, δίχως ωράρια, χωρίς ξεκούραση, με εργατικά εγκλήματα σε γιαπιά, στους δρόμους, στα ξενοδοχεία, σε εργοστάσια.

Όσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να παρουσιάσει ανάποδα την αλήθεια, σπέρνοντας ανύπαρκτες ελπίδες για ένα μέλλον που θα είναι όλοι κερδισμένοι, καπιταλιστές κι εργαζόμενοι, τα ίδια τα στοιχεία και η σκληρή πραγματικότητα τη διαψεύδουν. Σήμερα ο μέσος πραγματικός μεικτός μισθός όλων των εργαζομένων είναι μειωμένος κατά 26,77%, σε σχέση με το 2010. Η αγοραστική δύναμη είναι 18,2% χαμηλότερη ακόμη κι από το μακρινό 2000! Πάνω από το 1/3 των εργαζομένων ζει με μισθούς των 500 ευρώ.

Ως αποτέλεσμα όλων των παραπάνω -κι αυτή είναι η πραγματική αλήθεια- τα κέρδη των 500 μεγαλύτερων επιχειρηματικών ομίλων το 2022 έφτασαν τα 20 δις κι έχει βέβαια και συνέχεια.

Αλλά και το βάθος της εκμετάλλευσης φαίνεται από τα ίδια τα στοιχεία της ΕΕ που κατατάσσουν τους εργαζόμενους της χώρας στις δυο πρώτες θέσεις σχετικά με τις εβδομαδιαίες ώρες εργασίας που ξεπερνούν τις 41, πολύ πάνω από τις 37,5 του μέσου όρου μεταξύ των χωρών της ΕΕ.

Άλλωστε όλα τα μέτρα που πήρε ως σήμερα αυτή η κυβέρνηση, σε συνέχεια όλων των προηγούμενων, όχι μόνο δεν επέφερε ανάσχεση αυτής της πραγματικότητας, αλλά την έκανε ακόμη χειρότερη. Η διατήρηση της απαγόρευσης των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων κούμπωσε με τους νόμους Χατζηδάκη και Γεωργιάδη που ξεχείλωσαν τον εργάσιμο χρόνο κι έβαλαν επιπλέον εμπόδια στη συλλογική διεκδίκηση και δράση των σωματείων.

Σήμερα η εργατική τάξη είναι πραγματικά ένα καζάνι που βράζει. Την ίδια ώρα που τα θύματα και οι συγγενείς από το μεγαλύτερο έγκλημα στα Τέμπη ζητούν ένα χρόνο μετά δικαιοσύνη και δικαίωση του μεγάλου τους αγώνα, οι πραγματικοί υπεύθυνοι είναι στο απυρόβλητο.

Ξεχειλίζει η οργή και η αγανάκτηση για μια καθημερινότητα που εμποδίζει την πρόοδο και την ευημερία των εργατικών οικογενειών, βάζει σε κίνδυνο την υγεία του λαού εκτοξεύοντας τις δαπάνες για να διατηρήσει ή να αποκτήσει κανείς την υγεία του. Το επόμενο διάστημα θα έρθουν τα εκκαθαριστικά της εφορίας, από όπου μαζί με τους υπέρογκους έμμεσους φόρους η κυβέρνηση θα επιδιώξει να μαζέψει και το τελευταίο σεντ που δεν περισσεύει από τους εργαζόμενους, την ίδια ώρα που θα πάρει ψίχουλα από τους καπιταλιστές που θησαυρίζουν.

Αυτά όλα οι εργαζόμενοι τα έχουν λάβει υπόψη τους ώστε να αποφασίσουν τί θα κάνουν στις 17 του Απρίλη. Όπως αποφάσισαν στις 28 του Φλεβάρη. Όπως θα αποφασίσουν με την ίδια ορμή και δυναμική την Πρωτομαγιά.

Και δεν είναι μόνο το θυμικό που θα παίξει τον πρώτο ρόλο. Δεν είναι μόνο η διαμαρτυρία που θα κάνει τις μάζες να βγουν στο δρόμο και να απεργήσουν. Είναι η διεκδίκηση κρίσιμων αιτημάτων για τους όρους δουλειάς, αμοιβής και ζωής:

Από την απαίτηση για κατάργηση των αντεργατικών νόμων που τσακίζουν τις ζωές μας μέχρι την διεκδίκηση για επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Από ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και ρήτρα αναπροσαρμογής των μισθών που να καλύπτει τις συνεχώς αυξανόμενες τιμές στα προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης, μέχρι την καθολική επαναφορά των τριετιών ενσωματώνοντας την περίοδο 2012-2023.

Από την απαίτηση για σταθερή δουλειά με δικαιώματα μέχρι τη διεκδίκηση του υπερώριμου αιτήματος για  7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο.

Για όλους αυτά τα καυτά για την εργατική τάξη αιτήματα καλούμε να απεργήσουν όλες και όλοι στις 17 Απρίλη, να συγκεντρωθούμε στην Αθήνα στο Σύνταγμα στις 10.30 και στις αντίστοιχες συγκεντρώσεις που θα γίνουν σε όλες τις πόλεις της χώρας.

Νίκος Παπαγεωργίου

Μέλος της διοίκησης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στον Επισιτισμό και Τουρισμό